Erno Mijland en Herm Kisjes schrijven en spreken over de mogelijkheden van games in onderwijs, zorg/hulpverlening en opvoeding en gezond omgaan met gamen.

28 maart 2013

Behandeling internetverslaving met cognitieve gedragstherapie

Internetverslaving waaronder verslaving aan video-games wordt op diverse manieren behandeld. Cognitieve gedragstherapie is een behandelmethode die wordt beschreven in het artikel ‘Het behandelen van internetverslaving met cognitieve gedragstherapie’ van Van Rooij, M. Zinn, T. Schoenmakers en D. van de Mheen. In dit artikel wordt aan de hand van de ervaringen van 12 cliënten met internetverslaving en vijf therapeuten de behandeling met cognitieve gedragstherapie met kwalitatieve methode geanalyseerd. Zowel cliënten als therapeuten ervaarden vermindering van de internetverslaving.

Gameverslaving als vluchtgedrag

Bijna alle mensen met een gameverslaving ervaren psychische problemen. Gamen is voor hen een prettige manier om te vluchten zodat je deze problemen niet hoeft te ervaren of ermee aan de slag te gaan. Negatieve gevoelens maken plaats voor plezier en uitdaging en worden een vervanging voor alledaagse problemen en frustraties. Dit plezier is 24 uur per dag binnen handbereik waarvoor je er weinig drempels voor hoeft te nemen.

Gameverslaafden zijn ook jarenlang gevlucht in een virtuele wereld waar je geen last hebt van alledaagse problemen, angst en waar je vaak meer waardering hebt ervaren. Hierdoor is het voor gameverslaafden lastig om zonder gamen plezier te ervaren, problemen op te lossen en onzekerheden te bespreken met anderen. Vaak is hulp vanuit ouders, familie, vrienden of professionele hulp noodzakelijk om een jarenlang patroon te doorbreken.

Twee voormalig gameverslaafden vertellen:

‘Het gamen beheerste voortdurend mijn gedachten. Ik dacht continu over het spel, ook als ik niet aan het spelen was. Ik was altijd in gedachten over het het gamen. Wat zou ik die avond gaan doen en wat zou er allemaal gaan gebeuren? Ik keek ernaar uit om met mijn guild samen te komen en oorlog te gaan voeren. We gingen dan op pad met dertig, soms wel honderd personen’.
(Citaat uit 'It's all in the games', 2009)

Mijn ouders zijn vroeg, en kort na elkaar overleden. Mijn moeder overleed aan kanker en een paar weken later werd ik gebeld: mijn vader was plotseling overleden aan een hartinfarct. Dat had een enorme impact op me. Ik werd depressief en raakte ook nog mijn baan kwijt. Het ene dominosteentje gooide het andere om. Ik ging steeds meer gamen en blowen. Achteraf gezien was ik verstoppertje aan het spelen voor mijn eigen gevoelens’.
(Citaat uit 'It's all in the games', 2009)

Hoeveel schermtijd?

Erno Mijland en ik worden regelmatig gevraagd voor ouderavonden. Een veelgestelde vraag is: ‘Hoeveel uur mag mijn zoon gamen?’ of 'Wat is de maximale schermtijd (de tijd die iemand besteedt aan televisie, internet en gamen) voor een kind?'

Aan de ene kant is deze vraag moeilijk te beantwoorden. Sommige kinderen gamen wat meer in de winter en gaan in de zomer buiten spelen. Sommige jongeren gamen wat meer in sommige periodes maar er zijn ook kinderen die zich verliezen in gamen als ze minder goed in hun vel zitten of zich vervelen. Toch willen ouders graag een protocol of tijd, terwijl een berekening eenvoudig te maken is. Iedere begeleider of ouder kan zich de vraag stellen hoeveel uur ontspanning, entertainment er maximaal kan zijn op een door deweeksedag en in een vakantie of weekeind. Een dag heeft 24 uur waarbij je slapen, eten, drinken, school/werk, verzorging etc van aftrekt. Schermtijd is niet moeilijk vast te stellen, maar het is waarschijnlijk ingewikkelder te begrenzen voor ouders en jongeren. School, werk en privé lopen door elkaar heen en deze domeinen zijn 24 uur per dag via de computer en smartphone bereikbaar.